آنکه خود را به امور کوچک سرگرم می‌کند چه بسا که توانایی کارهای بزرگ را ندارد.
لاروشفوکو
دلیل تفاوت رویکرد آمریکا و اروپا در قبال پرونده هسته‌ای ایران چیست؟
شامگاه
مجموعه:اخبار
تاریخ:1393/02/30
از همان آغاز روند مذاکرات هسته‌ای ایران و گروه ۱ +۵، آنچه به مثابه یک حقیقت انکارناپذیر دیده می‌شد، تفاوت سیاست‌های هر یک از اعضای این گروه در قبال ایران نسبت به بقیه اعضا بود. تحقیق تازه چند پژوهشگر غربی، نشان می‌دهد که ماهیت رویکرد و سیاست هر یک از کشورهای غربی در مقابل ایران، با رویکردهای کلی این کشور‌ها در سیاست داخلی خود ارتباط مستقیم دارد.
به گزارش «تابناک»، سایت شبکه خبری «بلومبرگ» با انتشار مطلبی به بررسی سیاست کشورهای غربی نسبت به ایران پرداخته و می‌نویسد، با وجود تلاش‌های اخیر صورت گرفته در مذاکرات، ایالات متحده به طور سنتی رویکرد تقابل‌جویانه‌تری نسبت به کشورهای اروپایی در مقابل ایران در پیش گرفته است؛ اما دلیل اصلی این تفاوت رویکرد‌ها چیست؟
در سال ۲۰۰۲، رابرت کیگان، پژوهشگر آمریکایی چنین استدلال کرد که وجود اختلاف میان سیاست‌های جنگ طلبانه و مصالحه جویانه، تا حد زیادی به میزان قدرت نظامی کشور‌ها بستگی دارد؛ بنابراین، از آنجا که ایالات متحده همچنان موقعیت خود را به عنوان یک قدرت بزرگ نگه داشته، ولی کشورهای اروپایی با مشکلات اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کنند؛ آمریکا به طور کلی سیاست‌های تهاجمی‌تری از خود نشان می‌دهد.
با این حال، نتایج پژوهشی که به تازگی منتشر شده، نشان می‌دهد که یک موضوع کمتر مورد توجه، شاخص بهتری برای سنجش رفتار کشورهای غربی در این زمینه است؛ دادگاه‌ها و زندان‌های این کشور‌ها.
ولفگانگ واگنر و مایکل اوندرکو، دانشمندان علم سیاست هلندی، در پژوهش خود به این نتیجه رسیده‌اند که نحوه رفتار کشور‌ها با مجرمین در داخل، شاخص خوبی برای پیش‌بینی میزان «کژرفتاری» آن‌ها در عرصه جهانی است. این دو دانشمند، در پژوهش خود رفتار ۳۴ کشور را در قبال ایران، از سال ۲۰۰۹ تاکنون (از زمان علنی شدن موضوع هسته‌ای ایران) بررسی کرده‌اند.
آن دو رفتار این کشور‌ها را بر پایه شاخص‌های گوناگونی بررسی کرده و سنجیده‌اند: از قدرت نظامی گرفته تا وابستگی متقابل اقتصادی؛ یعنی عواملی که می‌تواند بر نحوه رفتار یک کشور در مقابل کشور دیگر تأثیر بگذارد. آن‌ها دریافته‌اند که قدرت نظامی، تنها نقش اندکی در شکل دهی به رفتار تقابل‌جویانه یک دولت دارد و افزایش تجارت و روابط اقتصادی نیز نقش چندانی در مصالحه جویانه شدن رویکرد کشور‌ها ندارد.
در عوض، آن‌ها رابطه مستقیمی میان میزان خشونت و رفتار تهاجمی دولت‌ها و نسبت جمعیت زندانی در این کشور یافته‌اند. (به عنوان مثال میزان تهاجمی بودن موضع گیری‌های علنی و یا میزان حمایت آن‌ها از تحریم‌ها علیه ایران)
بنابراین، هرچه افراد بیشتری در یک کشور زنداني باشند، احتمال تهاجمی‌تر بودن رفتار آن کشور نسبت به ایران بیشتر است. همین الگوی رفتاری درباره رویکرد این کشور‌ها نسبت به کره شمالی نیز قابل مشاهده است.
اما چرا باید موضوع انتظام در داخل به عرصه سیاست خارجی راه یابد؟
واگنر و اوندرکو استدلال می‌کنند که این موضوع به هنجارهای فرهنگی ارتباط پیدا می‌کند که خود را به حوزه‌های گوناگون تسری می‌دهد. کشورهایی که دارای فرهنگ «عدالت کیفری» هستند و تمرکز اصلی خود را بر مجازات مجرمان به منزله عاملی برای محافظت از عرصه عمومی قرار می‌دهند، رفتارهای خصمانه‌تری نسبت به کشورهایی همچون ایران از خود نشان می‌دهند، ولی کشورهایی که به نظام «عدالت بازپرورانه» اعتقاد دارند؛ یعنی تمرکز خود را بر آماده کردن مجرمین برای بازگشت به اجتماع و آسیب‌شناسی عوامل زمینه ساز وقوع جرم قرار می‌دهند، سیاست تعامل جویانه‌تری را نسبت به ایران از خود نشان داده‌اند.
واگنر و اوندرکو می‌گویند، تحقیق آن‌ها نشان می‌دهد، چگونه رفتار دولت‌های گوناگون نسبت به کشورهایی همچون ایران، بخشی از همان تفاوت فرهنگی است که سبب شده آلمان قوی‌ترین سیستم امنیت اجتماعی و آمریکا قوی‌ترین قوانین ضد مواد مخدر را داشته باشد؛ به عبارت دیگر، همین موضوع است که سبب شده به طور کلی، رفتار آمریکا و کشورهای اروپایی در قبال ایران با یکدیگر متفاوت باشد.
منبع:تابناک
به گزارش «تابناک»، سایت شبکه خبری «بلومبرگ» با انتشار مطلبی به بررسی سیاست کشورهای غربی نسبت به ایران پرداخته و می‌نویسد، با وجود تلاش‌های اخیر صورت گرفته در مذاکرات، ایالات متحده به طور سنتی رویکرد تقابل‌جویانه‌تری نسبت به کشورهای اروپایی در مقابل ایران در پیش گرفته است؛ اما دلیل اصلی این تفاوت رویکرد‌ها چیست؟
در سال ۲۰۰۲، رابرت کیگان، پژوهشگر آمریکایی چنین استدلال کرد که وجود اختلاف میان سیاست‌های جنگ طلبانه و مصالحه جویانه، تا حد زیادی به میزان قدرت نظامی کشور‌ها بستگی دارد؛ بنابراین، از آنجا که ایالات متحده همچنان موقعیت خود را به عنوان یک قدرت بزرگ نگه داشته، ولی کشورهای اروپایی با مشکلات اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کنند؛ آمریکا به طور کلی سیاست‌های تهاجمی‌تری از خود نشان می‌دهد.
با این حال، نتایج پژوهشی که به تازگی منتشر شده، نشان می‌دهد که یک موضوع کمتر مورد توجه، شاخص بهتری برای سنجش رفتار کشورهای غربی در این زمینه است؛ دادگاه‌ها و زندان‌های این کشور‌ها.
ولفگانگ واگنر و مایکل اوندرکو، دانشمندان علم سیاست هلندی، در پژوهش خود به این نتیجه رسیده‌اند که نحوه رفتار کشور‌ها با مجرمین در داخل، شاخص خوبی برای پیش‌بینی میزان «کژرفتاری» آن‌ها در عرصه جهانی است. این دو دانشمند، در پژوهش خود رفتار ۳۴ کشور را در قبال ایران، از سال ۲۰۰۹ تاکنون (از زمان علنی شدن موضوع هسته‌ای ایران) بررسی کرده‌اند.
آن دو رفتار این کشور‌ها را بر پایه شاخص‌های گوناگونی بررسی کرده و سنجیده‌اند: از قدرت نظامی گرفته تا وابستگی متقابل اقتصادی؛ یعنی عواملی که می‌تواند بر نحوه رفتار یک کشور در مقابل کشور دیگر تأثیر بگذارد. آن‌ها دریافته‌اند که قدرت نظامی، تنها نقش اندکی در شکل دهی به رفتار تقابل‌جویانه یک دولت دارد و افزایش تجارت و روابط اقتصادی نیز نقش چندانی در مصالحه جویانه شدن رویکرد کشور‌ها ندارد.
در عوض، آن‌ها رابطه مستقیمی میان میزان خشونت و رفتار تهاجمی دولت‌ها و نسبت جمعیت زندانی در این کشور یافته‌اند. (به عنوان مثال میزان تهاجمی بودن موضع گیری‌های علنی و یا میزان حمایت آن‌ها از تحریم‌ها علیه ایران)
بنابراین، هرچه افراد بیشتری در یک کشور زنداني باشند، احتمال تهاجمی‌تر بودن رفتار آن کشور نسبت به ایران بیشتر است. همین الگوی رفتاری درباره رویکرد این کشور‌ها نسبت به کره شمالی نیز قابل مشاهده است.
اما چرا باید موضوع انتظام در داخل به عرصه سیاست خارجی راه یابد؟
واگنر و اوندرکو استدلال می‌کنند که این موضوع به هنجارهای فرهنگی ارتباط پیدا می‌کند که خود را به حوزه‌های گوناگون تسری می‌دهد. کشورهایی که دارای فرهنگ «عدالت کیفری» هستند و تمرکز اصلی خود را بر مجازات مجرمان به منزله عاملی برای محافظت از عرصه عمومی قرار می‌دهند، رفتارهای خصمانه‌تری نسبت به کشورهایی همچون ایران از خود نشان می‌دهند، ولی کشورهایی که به نظام «عدالت بازپرورانه» اعتقاد دارند؛ یعنی تمرکز خود را بر آماده کردن مجرمین برای بازگشت به اجتماع و آسیب‌شناسی عوامل زمینه ساز وقوع جرم قرار می‌دهند، سیاست تعامل جویانه‌تری را نسبت به ایران از خود نشان داده‌اند.
واگنر و اوندرکو می‌گویند، تحقیق آن‌ها نشان می‌دهد، چگونه رفتار دولت‌های گوناگون نسبت به کشورهایی همچون ایران، بخشی از همان تفاوت فرهنگی است که سبب شده آلمان قوی‌ترین سیستم امنیت اجتماعی و آمریکا قوی‌ترین قوانین ضد مواد مخدر را داشته باشد؛ به عبارت دیگر، همین موضوع است که سبب شده به طور کلی، رفتار آمریکا و کشورهای اروپایی در قبال ایران با یکدیگر متفاوت باشد.
منبع:تابناک
داستان
خواص گیاهان و میوه ها
زیبایی
مطالب روز کودک
سلامت
عمر آنقدر کوتاه است که نمی‌ارزد آدم حقیر و کوچک بماند
دیزرائیلی
